|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عاشقانه و رنج ناشی از فاصله بین عشق و وصال سخن می‌گوید. او امیدواری به وصال را بیان می‌کند و از عشق و جانفشانی‌اش یاد می‌کند. همچنین، به یادآوری وعده‌هایی که وفا نشد اشاره می‌کند و می‌گوید که با صبر می‌تواند اشک‌هایش را کنترل کند. این شعر به زیبایی تنهایی و انتظار عاشق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر در دسترسی به وصل (و عشق) را برای خودمان باز کنیم، چشمانمان را مملو از شادی و امید به آرزوهایمان می‌کنیم.
هوش مصنوعی: پا بر روی زمین گذاشتی و دل خود را به آن سپردیم، جان و تلاش خود را نیز بر روی آن قرار می‌دهیم.
هوش مصنوعی: روز گذشته تو رفتی و من خواستم جانم را برایت فدای کنم تا خبری از تو به من برسد.
هوش مصنوعی: تو قول دادی که به وعده‌ات عمل کنی، اما وفا نکردی؛ اگر هم فراموش کردی، می‌توانیم یادآوری کنیم.
هوش مصنوعی: اگر صبر را کنترل کنیم و به آرامش برسیم، می‌توانیم اشک‌هایمان را برای مدتی متوقف کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.