هوش مصنوعی: در این شعر، شخصی به بعلاالدین می‌گوید که از این موضوع غمگین است که وقتی حافظ در خاک مدفون شد، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند از آثار او بهره‌مند شود. او از این بابت ناراحت است و تصمیم می‌گیرد که خودش قرآن را یاد بگیرد تا در خاک نپوسد. اما در پاسخ به او گفته می‌شود که نباید نگران باشد، چرا که هیچ‌گاه انگشت کسی در خاک نمی‌پوسد. به نوعی، این شعر به اهمیت یادگیری و دانش اشاره دارد و همچنین امید به ماندگاری آثار را منعکس می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شخصی به بعلاالدین می‌گوید که از این موضوع غمگین است که وقتی حافظ در خاک مدفون شد، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند از آثار او بهره‌مند شود. او از این بابت ناراحت است و تصمیم می‌گیرد که خودش قرآن را یاد بگیرد تا در خاک نپوسد. اما در پاسخ به او گفته می‌شود که نباید نگران باشد، چرا که هیچ‌گاه انگشت کسی در خاک نمی‌پوسد. به نوعی، این شعر به اهمیت یادگیری و دانش اشاره دارد و همچنین امید به ماندگاری آثار را منعکس می‌کند.
هوش مصنوعی: دوستی به بعلاالدین گفت که از این موضوع خیلی ناراحت شدم.
هوش مصنوعی: اگر حافظ وجود نداشت، تمام وجودش مثل خاک زیر پا می‌افتاد و به فراموشی می‌رفت.
هوش مصنوعی: من هم می‌خواهم قرآن را یاد بگیرم تا وقتی که بدن پاک من در خاک می‌افتد، از بین نرود.
هوش مصنوعی: به تو می‌گویم ای بنده راستین، دیگر نترس؛ هرگز انگشتانت در خاک فرسوده نخواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یارب به مسبحان افلاک
صادق نفسان عالم پاک
تن زار تو فرو خفت به خاک
روح پاک تو گذشت از افلاک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.