مرا که تحفهٔ جان در بدن هدایت توست
گناه کارم و امّید بر عنایت توست
تویی که غایت مقصود دردمندان را
نهایت کرم و لطف بی نهایت توست
امید هست کز این ره به منزلی برسیم
چو رهنمای همه عاقبت هدایت توست
کسی که بندهٔ فرمان توست آزاد است
علی الخصوص فقیری که در حمایت توست
خیالیا تو فقیری ولی به دولت عشق
سرود مجلس روحانیان حکایت توست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره امید به رحمت و هدایت خداوند است. شاعر خود را گناهکار می‌داند و به عنایت و مهربانی خداوند امیدوار است. او به عظمت و لطف بی‌نهاية خدا اشاره کرده و از هدایت او به عنوان راهی به منزل مقصود یاد می‌کند. همچنین بر این نکته تأکید می‌کند که کسی که از دستورات خدا پیروی کند، آزاد است و حتی فقرا نیز با عشق و حمایت الهی می‌توانند به خوشبختی دست یابند. به طور کلی، این شعر از امید و اعتقاد به رحمت و هدایت الهی سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: من که جانم به خاطر هدایت تو در بدن قرار دارد، خطاکار هستم و امیدم فقط به لطف و رحمت توست.
هوش مصنوعی: تو هستی که دردکشیدگان در جستجوی آرامش و نیکی، تنها به رحمت و محبت بی‌پایان تو دست می‌یابند.
هوش مصنوعی: امید داریم که با این راه به مقصدی برسیم، زیرا هدایت نهایی ما به دست توست.
هوش مصنوعی: کسی که مطیع دستورات تو باشد، واقعاً آزاد است، به ویژه اگر آن شخص فقیر باشد و تحت حمایت تو قرار داشته باشد.
هوش مصنوعی: خیالی تو که از نظر مالی وضعیت خوبی نداری، ولی عشق و احساساتت باعث شده‌اند که به مقام و جایگاهی روحانی دست پیدا کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.