دلم را مقام عبادت درِ اوست
زهی بخت آن دل که فرمانبرِ اوست
طفیل قد اوست هرجا که جانی ست
عجب سرو نازی که جان‌ها برِ اوست
اگرچه خطش نیست چون غمزه جادو
ولیکن همه فتنه ها در سرِ اوست
دمادم ز اندیشه خون می خورد دل
چو قلب است لابد همین در خورِ اوست
خیالی به حشرت خط نیکنامی
همین بس که نام تو در دفترِ اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و عبودیت به یک معشوق الهی است. شاعر احساس خود را نسبت به اوج احترامی که برای معشوق قائل است، بیان می‌کند و می‌گوید که دل او در مقام عبادت این معشوق قرار دارد. همچنین به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که تمام فتنه‌ها و جذابیت‌ها تنها در وجود اوست. در نهایت, شاعر به این نکته می‌پردازد که اگرچه خط معشوق مانند جادو است و نمی‌توان آن را به وضوح دید، اما نام او در قلب و دفتر دلها ثبت شده است.
هوش مصنوعی: دل من تنها در کنار او و در مقام عبادت او آرامش می‌یابد. چه خوشبخت است دلی که از دستورات او پیروی می‌کند.
هوش مصنوعی: هرجا که روح و جانی وجود دارد، سایه‌ای از زیبایی و ارادت به قد او حس می‌شود. او در حقیقت، سرو زیبایی است که جان‌ها برایش همیشه وجود دارند.
هوش مصنوعی: هرچند که نوشته‌اش به زیبایی و افسون خط خوش نیست، اما تمام جذابیت‌ها و مشکلات از وجود او ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: دل همیشه از فکر و اندیشه در حال رنج است، همچنان که قلب برای او مناسب است.
هوش مصنوعی: اینکه تو در دفتر خوش‌نامی‌ها ثبت شده‌ای، نشان‌دهنده‌ی عظمت و اهمیت توست. همین که نام تو در میان نیکان نوشته شده، برای اعتبار و ارج تو کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.