|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به دیدن و شناخت عمیق دارد. شاعر به «ایدل» (عاشق) می‌گوید که با چشم جان، هر دو جنبه ی پیدا و پنهان را ببیند. او می‌خواهد بگوید که برای درک واقعی عشق، باید عمق وجود را بشناسد و در آینه‌ی جان خود، تجلی وجه جانان را مشاهده کند. به عبارتی، عشق و حقیقت عاشقانه تنها با بیداری و درک درونی ممکن است.
هوش مصنوعی: ای دوست، درک کن که در این دنیا، واقعیات و حقایق را با چشم دل تماشا کن. اگر چشمانت را باز کنی، می‌توانی از زوایای مختلف و درونی نیز چیزهای پنهانی را ببینی.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی حقیقت وجود و زیبایی محبوب را در آینه وجود خود ببینی، باید در دل و جان خود به او بنگری و او را احساس کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.