|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به حال و هوای مستان و مجذوبان عشق اشاره می‌کند. آنها وقتی که در میخانه هستند، به بی‌وفایی و شکستن عهد می‌پردازند و به سوی بتخانه جذب می‌شوند. شاعر از این وضعیت نگران است و آرزو دارد که کاشانه‌ای از اشک و شادابی بسازند پیش از آنکه دنیا و زندگی از گل و زیبایی خالی شود.
هوش مصنوعی: مست‌ها وقتی به فکر نوشیدن در میخانه می‌افتند، به راحتی عهد و پیمانشان را نادیده می‌گیرند و تصمیم می‌گیرند به سوی معشوق و بتخانه بروند.
هوش مصنوعی: ای کاش با اشک‌هایم خانه‌ای بسازم که گل‌گون باشد، قبل از آنکه دیگران از خاک تو خانه‌ای بسازند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آنان که یکی هزار افسانه کنند
اثبات خود و فنای بیگانه کنند
تنبورهٔ عقل خویش با هر که رسند
چندان بنوازند که دیوانه کنند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.