خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۳

این بند که بر دلم کنون افکندند

نقبی است که بر خانهٔ خون افکندند

دل کیست کز او صبر برون افکندند

خیمه چه بود چونش ستون افکندند