|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر خاقانی، شاعر به ناراحتی و اندوهی اشاره می‌کند که ناشی از فوت منوچهر خضر خو است. او بیان می‌کند که زمان خوشی و نعمت به پایان رسیده و حالا دیگر نور و روشنی وجود ندارد. شاعر به وضعیت دردناک و فقدانی اشاره دارد که در آن راحتی و کرم دیگر وجود ندارد، زیرا هر دو مفهومی که زندگی و شادی را به همراه داشتند، رفته‌اند.
هوش مصنوعی: به دنبال آب حیات نروید، چون منوچهر که شبیه خضر است، دیگر در قید حیات نیست.
هوش مصنوعی: زمان آسایش و لطف به پایان رسیده و اکنون زمان تاریکی و ناامیدی فرارسیده است.
هوش مصنوعی: آرامش و راحتی در آن روز وجود دارد، چون چیزهایی که باعث زحمت و نگرانی می‌شدند، دیگر وجود ندارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.