نه سیل است طوفان نوح است ویحک
من از نوح طوفان سزا می‌گریزم
ز ارجیش ز انعام صدر ریاست
ز فرط حیا بر ملا می‌گریزم
چو سیمرغ از آشیان سلیمان
سوی کوه قاف از حیا می‌گریزم
همه الغریق الغریق است بانگم
که من غرقه‌ام در شنا می‌گریزم
نمی‌خواستم رفت ز ارمن ولیکن
ز طوفان بی‌منتها می‌گریزم
خجل سارم از بس نوا و نوالش
کنون زان نوال و نوا می‌گریزم
به فریادم از بس عطای شگرفش
علی‌الله زنان از عطا می‌گریزم
رئیسم ز سیل سخا کرد غرقه
چو موران ز سیل سخا می‌گریزم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسی از فرار و گریختن از وضعیت‌ها و احساسات مختلف می‌پردازد. شاعر به طوفان نوح و مشکلاتی که از آن ناشی می‌شود اشاره می‌کند و می‌گوید که از شرایط سخت و ناپایدار می‌گریزد. او همچنین به حس حیا و شرمی که از جایگاه خود و نعمت‌هایی که دارد حس می‌کند، اشاره می‌کند و از این ناحیه هم در حال فرار است. شاعر خود را مانند سیمرغ می‌بیند که از آشیان خود به سوی کوه قاف پرواز می‌کند. با اشاره به غرق شدن در دریای نعمت‌ها و بخشش‌ها، از فشاری که به او وارد می‌شود، می‌گوید و این احساس را به نوعی ناپاک بودن و شرم از عطاهای خداوند مرتبط می‌سازد. در نهایت، او از این سیل بخشش و سخاوت که او را غرق کرده است، می‌گریزد.
هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که این وضعیت یا مشکل نه تنها به شدت زیاد است، بلکه فراتر از یک سیل معمولی است و به نوعی به طوفان نوح اشاره دارد. گویا شخص سخن‌گو احساس می‌کند که در برابر این وضعیت نمی‌تواند مقاومت کند و به دنبال راهی برای فرار از آن است.
هوش مصنوعی: به خاطر ارزش و مقام بالای خود و نیز به دلیل مقام علمی ریاست، از ترس شرم و خجالت، از او دوری می‌کنم و خود را پنهان می‌کنم.
هوش مصنوعی: مانند سیمرغ که از لانه سلیمان به سمت کوه قاف می‌دود، من نیز از حس حیا دور می‌شوم.
هوش مصنوعی: همه غرق‌شدگان به سرنوشت مشابهی دچارند؛ من که خود در حال غرق شدن هستم، از غرق شدن فراری نیستم.
هوش مصنوعی: من نمی‌خواستم ارمن را ترک کنم، اما مجبورم از این طوفان بی‌پایان فرار کنم.
هوش مصنوعی: من از شنیدن نغمه‌ها و سرودهای زیبای او شرمنده و خجالت‌زده‌ام، به همین دلیل از آن موسیقی و آواز فاصله می‌گیرم.
هوش مصنوعی: به کمکم بیا، زیرا از ویژگی‌های عظیم او چنان شگفت‌زده شده‌ام که از بخشش‌های بی‌نظیرش فرار می‌کنم.
هوش مصنوعی: رئیسم به قدری بخشنده و سخاوتمند است که من مثل مورچه‌ها به خاطر اراده‌اش دست و پای خود را گم کرده‌ام و از این طغیانی که به راه انداخته فرار می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به دل در خواص بقا می‌گریزم
به جان زین خراس فنا می‌گریزم
از آن چرخ چون باز بر دوخت چشمم
که باز از گزند بلا می‌گریزم
چو باز ارچه سر کوچکم دل بزرگم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.