|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به توصیف ظلم و ستمی می‌پردازد که بر زمین و مردمان رفته است. او به فلک (آسمان) اشاره می‌کند که تحت تاثیر این ظلم و غرامت قرار دارد و به حالت مسخره‌ای دچار شده است. در این میان، فلک شاهد زخم‌های مردان و درد آنهاست و در شب به شکل غمگینی به سوگ نشسته و در روز در تلاش است تا تشعشعی از امید و روشنی را به ارمغان بیاورد، ولی همچنان تحت فشار و ستم قرار دارد.
هوش مصنوعی: به خودت سخت نگیر، ای خاقانی، ببین چگونه هستی و دنیا چه شکلی دارد؛ در واقع، دنیا هم به نوعی شبیه همان حال و احوال توست.
هوش مصنوعی: آسمان به شکل تمسخر به حالت مستی در آمده و از شیب تند به زمین افتاده است، چون زخم سیلی مردان قوی، گردن ضعیف او را کبود کرده است.
هوش مصنوعی: در شب، هزار پسر جمع می‌شوند و می‌نوشند، و روز، شعله‌ای درخشان را به دست او می‌دهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.