همه عیب‌اند زنان و آن همه را
نیک مردان به هنر برگیرند
چون مؤنث به مذکر پیوست
گرچه آن حکم مذکر گیرند
لیک چون مرد به زن پیوندد
حکم تأنیث قوی‌تر گیرند
بلبلی بین که به مقنع بفریفت
چون سمانه که به چادر گیرند
صید مرد است زن اما به زبان
مرد را صید نگون سر گیرند
باز اگر چند کبوتر گیرد
باز را هم به کبوتر گیرند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بررسی ویژگی‌ها و نقش‌های زنان و مردان می‌پردازد. او بیان می‌کند که اگرچه زنان ممکن است عیوبی داشته باشند، اما مردان با هنر و مهارت می‌توانند این عیوب را جبران کنند. همچنین، هنگامی که زن و مرد با یکدیگر پیوند می‌خورند، حکم زنانگی (تأنیث) قوی‌تر از مردانگی (مذکر) می‌شود. شاعر به تصویرسازی‌هایی از پرندگان و شکار نیز اشاره می‌کند تا نشان دهد که در ارتباطات انسانی، زنان به‌نوعی در دام مردان قرار می‌گیرند، اما مردان نیز به‌نوعی تحت تأثیر زنان می‌شوند. در نهایت، تأکید بر روابط پیچیده و متقابل بین جنسیت‌ها دارد.
هوش مصنوعی: زنان دارای نقص‌ها و عیب‌هایی هستند، اما مردان خوب با هنر و هوش خود می‌توانند این عیب‌ها را مثبت جلوه دهند و از آنها به خوبی بهره‌برداری کنند.
هوش مصنوعی: زمانی که زن به مردی ملحق می‌شود، هرچند که آنها به حکم مردانه تلقی می‌شوند.
هوش مصنوعی: ولی زمانی‌که مرد با زن ارتباط برقرار کند، تأثیر زنانه در این رابطه بیشتر خواهد شد.
هوش مصنوعی: بلبلی را می‌بینیم که چگونه با زیبایی‌اش دیگران را فریب می‌دهد، همانند زنی که با چادر خود توجه‌ها را جلب می‌کند.
هوش مصنوعی: زن شکار مرد است، اما وقتی که مرد به زبان بیاید، او را به زوال و ناکامی می‌کشانند.
هوش مصنوعی: اگر دوباره چند کبوتر به دام بیفتند، باز هم آنها را به دام می‌برند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.