پیشوای علما جامهٔ من
نز پی بیشی و پیشی پوشد
لیک خواهد که به پوشیدن آن
در تنم خلعت بیشی پوشد
کان قبا کز حبش آرند رسول
بهر تشریف نجاشی پوشد
خواجه داند که مرا دل ریش است
مرهمی بر سر ریشی پوشد
چه عجب آب که گنج هنر است
عیب خاک از سر خویشی پوشد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
پیشوای علما جامهٔ من
نز پی بیشی و پیشی پوشد
لیک خواهد که به پوشیدن آن
در تنم خلعت بیشی پوشد
کان قبا کز حبش آرند رسول
بهر تشریف نجاشی پوشد
خواجه داند که مرا دل ریش است
مرهمی بر سر ریشی پوشد
چه عجب آب که گنج هنر است
عیب خاک از سر خویشی پوشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوعات مختلفی مانند مقام و شرف، عشق و زیبایی می‌پردازد. او بیان می‌کند که پیشوای علمای دین، لباس زیبا و ارزشمندی می‌پوشد، اما هدفش از پوشیدن آن لباس نه تنها نمایش است، بلکه می‌خواهد با آن صفات خوب و نیکو را در خود بپروراند. شاعر به عشق و دل‌شکستگی‌اش اشاره می‌کند و از اینکه خواجه می‌داند دلش آزرده است، سخن می‌گوید. او همچنین به زیبایی آب که سمبل هنر و لطافت است اشاره دارد و می‌گوید که عیوب خاک را با وجود این هنر می‌توان پوشش داد. در نهایت، شعر به تقابل میان زیبایی و زشتی و نحوه‌ی کتمان آن‌ها می‌پردازد.
هوش مصنوعی: پیشوای علما، لباس من را بر تن نمی‌کند زیرا برای او لباس‌پوشی از دیگران که در مقام و منزلت بالاتر هستند، مناسب‌تر است.
هوش مصنوعی: اما او می‌خواهد که با پوشیدن آن، لباس‌های بیشتری بر تنم بیفزاید.
هوش مصنوعی: پیراهنی که از حبشه برای تشریفات نجاشی تهیه می‌شود.
هوش مصنوعی: آقای بزرگوار می‌داند که دل من آسیب دیده است، ولی برای پنهان کردن این درد، به ظاهر خود را آرام و بی‌دغدغه نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: عجب است که آب که خود منبع و گنجینه‌ای از هنر و زیبایی است، توانسته عیب و نقص خاک را بپوشاند و آن را از چشم‌ها پنهان کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آن‌ها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.