جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشی
دانم که تو ز آن لب‌ها جانی دگرم بخشی
تب‌هاست مرا در دل وان نیشکر اندر لب
آری ببرد تب‌ها گر نیشکرم بخشی
با تو به چنین دردی دل خوش نکنم حقا
الا که به عذر آن دردی دگرم بخشی
دوشم لقبی دادی، کمتر سگ کوی خود
من کیستم از عالم تا این خطرم بخشی
تو ترک سیه چشمی، هندوی سپیدت من
خواهی کلهم سازی، خواهی کمرم بخشی
پروانهٔ جان‌بازم پر سوختهٔ شمعت
می‌افتم و می‌خیزم تا باز پرم بخشی
از غمزه و لب هردم، دریا صفتی با من
گه کشتن من سازی، گاهی گهرم بخشی
گفتی که به خاقانی وقتی گهری بخشم
بَخشوده نیم بالله، وقت است اگرم بخشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و محبت خود به معشوق سخن می‌گوید و به تأثیر عمیق و شگفت‌آور لبان او اشاره می‌کند. او معتقد است که لبان معشوق می‌توانند جان تازه‌ای به او ببخشند و احساسات شدیدش را کاهش دهند. شاعر همچنین از درد و رنجی که به واسطه عشق تحمل می‌کند صحبت می‌کند و می‌گوید که فقط با محبت معشوق رستگار خواهد شد. در نهایت، او به عجز و تضرع خود در برابر معشوق اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که دردهایش را بزداید و به او بخشش دهد. این شعر به شدت بیانگر احساسات عاطفی عمیق و شغف عاشقانه است.
هوش مصنوعی: من جانم را به تو می‌دهم در لحظه‌ای که از لب‌های شیرینت چیزی به من ببخشی، می‌دانم که تو با آن لب‌ها جان تازه‌ای به من خواهی داد.
هوش مصنوعی: عشق و محبت چنان در دل من شعله‌ور است که اگر تو لبخندی زیبا از خود نشان دهی، تمام آتش‌ها و تب و تاب‌هایم را فراموش می‌کنم. اگر تو نیشکری به من ببخشی، همه دردهایم تسکین می‌یابد.
هوش مصنوعی: من به دل‌دردی که با تو دارم، خوشی نخواهم کرد، مگر اینکه به خاطر آن درد، به من دلی بسازی و آرامشی ببخشی.
هوش مصنوعی: دیروز به من لقبی دادی، اما کمتر از کسی هستم که در کوی تو زندگی می‌کند. من کیستم که از همه دنیا این خطر را بر خود بپذیرم؟
هوش مصنوعی: تو دختر زیبای سیاه چشمی هستی و من به تو دل باخته‌ام. اگر بخواهی، می‌توانی همه چیزم را تحت کنترل خود درآوری یا اینکه مرا دل‌دار کنی.
هوش مصنوعی: من همچون پروانه‌ای هستم که جان‌فشانی می‌کند و در آتش شمع تو سوخته‌ام. اما هر بار که می‌افتم، دوباره برمی‌خیزم تا مرا دوباره پر از جان و حیات کنی.
هوش مصنوعی: هر لحظه با نگاه و لبخندت، باعث از بین رفتن من می‌شوی؛ گاهی هم به من ارزشی می‌دهی و گوهر وجودم را به من می‌بخشی.
هوش مصنوعی: گفتی که به خاقانی اگر زمانی گوهر و الماس را بخواهم ببخشم، آن را به خدا قسم نمی‌بخشم. حالا اگر بخواهی، می‌توانی آن را ببخشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.