نه دل از سلامت نشان می‌دهد
نه عشق از ملامت امان می‌دهد
نه راحت دمی همدمی می‌کند
نه محنت زمانی زمان می‌دهد
قرار جهان بر جفا داده‌اند
مرا بیقراری از آن می‌دهد
دو نیمه کنم عمر با یک دلی
که از نیم جنسی نشان می‌دهد
همه روز خورشید چون صبح‌دم
به امید یک جنس جان می‌دهد
فلک زین دو تا نان زرد و سپید
همه اجری ناکسان می‌دهد
به خوش کردن دیگ هر ناکسی
به گشنیز دیگ آن دو نان می‌دهد
مرا چشم درد است و گشنیز نیست
تو را توتیا رایگان می‌دهد
مگو کاسمان می‌دهد روزیم
که روزی ده آسمان می‌دهد
فلک خاک بیزی است خاقانیا
که روزیت ازین خاکدان می‌دهد
خود او را همین خاکدان است و بس
کز این می‌ستاند بدان می‌دهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساس ناخوشایندی از زندگی و عشق می‌پردازد. شاعر از ناتوانی عشق، راحتی و خوشحالی در زندگی می‌گوید و نشان می‌دهد که هرچه در تلاش است، از آنچه می‌خواهد دور است. همچنین، به تضادهایی که در زندگی وجود دارد، اشاره می‌کند: بین فقر و ثروت، شادی و غم، و تقسیم عمر و عشق. شاعر به نوعی به روزی از آسمان و تقدیر بسنده نمی‌کند و بر نارضایتی خود از شرایط موجود تأکید دارد. در نهایت، او دنیا را به عنوان جایی سرشار از ناکامی‌ها و سختی‌ها می‌بیند.
هوش مصنوعی: دل نه نشانه‌ای از سلامتی دارد و نه عشق می‌تواند از سرزنش و ناکامی ایمنی بخشد.
هوش مصنوعی: نه لحظه‌ای آرامش همسری می‌دهد، نه زمانی برای رنج را به انسان می‌سپارد.
هوش مصنوعی: دنیا به من ناآرامی و بیقراری داده است، گویی که بر من ستم کرده‌اند.
هوش مصنوعی: من زندگی‌ام را به دو نیم تقسیم می‌کنم، با دلی که نشانه‌ای از یک نیمه‌ی خاص دارد.
هوش مصنوعی: هر روز در آغاز صبح، خورشید با امید به ظهور یک نعمت جدید جان می‌گیرد.
هوش مصنوعی: آسمان به خاطر این دو نان زرد و سپید، فقط به کسانی که شایسته نیستند، پاداش می‌دهد.
هوش مصنوعی: بعضی افراد برای جلب رضایت دیگران، به جای خودشان، از مزایای دیگران استفاده می‌کنند و تلاشی برای بهبود وضعیت خود نمی‌کنند. در واقع، بهره‌برداری از داشته‌های دیگران باعث می‌شود که آنها بتوانند به اهداف خود برسند بدون اینکه تلاشی واقعی انجام دهند.
هوش مصنوعی: چشمان من درد می‌کند و چیزی برای بهبودش ندارم، اما تو رایگان دارویی برای چشم‌های خودت دریافت می‌کنی.
هوش مصنوعی: نگو که به من چیزی نمی‌دهد، زیرا همانطور که روزی را از آسمان می‌گیرد، می‌تواند زندگی‌ام را نیز تامین کند.
هوش مصنوعی: آسمان همچون زمین است و فرمانروایان دیروز را از این زمین خاکی به یاد می‌آورند و روزی‌شان از این خاک به آنها می‌رسد.
هوش مصنوعی: این فرد تنها از همین دنیای مادی است و هیچ چیز دیگری ندارد که از این دنیای مادی بگیرد و به دنیای دیگری بدهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به یک قطره آب جان می‌دهد
روان می‌ستاند روان می‌دهد
سلامی که جان را روان می‌دهد
به بوی خوشش یار جان می‌دهد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.