|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به توصیف زیباییهای محبوبش میپردازد. او به قامت دلربا و موی بلند او اشاره میکند و به زلف و رخسار زیبا و لبهای شیرین و زبانش توجه میکند. همچنین به چشمان سیاه و خوشفرم او اشاره میکند که دل و جان شاعر را به یکباره تسخیر کرده است. به طور کلی، شاعر احساس شگفتی و عشق عمیق خود را نسبت به محبوبش بیان میکند.
هوش مصنوعی: قد او مانند درخت سرو است و زیبایی اش دلپذیر. به موی میان او نگاهی بینداز که چقدر جذاب و خوش فرم است.
هوش مصنوعی: زلف و چهرهاش را که دیدی، حالا بیایید و به آن لبهای شیرین و زبانش توجه کن.
هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی و جذابیت چشمان سیاه و شیرینی کلام فردی اشاره دارد. به نوعی میگوید که نگاه کردن به چشمهای او و گوش دادن به سخنانش، احساس لذت و خوشبختی ایجاد میکند.
هوش مصنوعی: دل و جان من در یک لحظه به راحتی تسخیر شد، به نظر تو آن نَدَب و گرانش این احساسات را درک میکند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.