هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به غنچه‌ای اشاره می‌کند که همواره در حال لبخند زدن است و دلش می‌خواهد لب‌هایش را از هم باز کند. همچنین از نرگس زیبایی صحبت می‌کند که چشمانش بی‌چهره هستند و به او می‌گوید که نباید از زیبایی‌اش غافل شود. شاعر به نوعی در حال ستایش زیبایی و لحظات شیرین است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به غنچه‌ای اشاره می‌کند که همواره در حال لبخند زدن است و دلش می‌خواهد لب‌هایش را از هم باز کند. همچنین از نرگس زیبایی صحبت می‌کند که چشمانش بی‌چهره هستند و به او می‌گوید که نباید از زیبایی‌اش غافل شود. شاعر به نوعی در حال ستایش زیبایی و لحظات شیرین است.
هوش مصنوعی: ای غنچه! تو که هر لحظه لبخند می‌زنی، دل را شاد می‌کنی، وقتی که می‌خواهی لب‌هایت را از هم جدا کنی، چه کسی می‌تواند دلش را رها کند؟
هوش مصنوعی: چشم‌های نرگس‌گون و شیطنت‌های او باعث می‌شود که دل کسی به عاشقی نیفتد، پس چرا به دنبال پیدا کردن محبوب باشی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
لطفی بکنی عنایت از سر گیری
زین نقد دغل که می زنم زرگیری
در مملکتت هیچ نیاید خللی
گر هیچ کسی را به کسی برگیری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.