کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۷ با آنکه تن ضعیف من شمع آسای از جنبش بادی بنشیند بر جای چون شمع بجست و جوی آن شمع آرای دارد همه ساله کفش رویین در پای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ضعف جسمانی خود اشاره می‌کند که تحت تاثیر باد به راحتی می‌تواند بیافتد. اما با وجود این ناتوانی، او مانند شمعی ادامه می‌دهد و برای جستجوی زیبایی و نور، هر ساله به خود قوت و استقامت می‌بخشد.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه بدن ضعیف من تحت تأثیر یک باد، مانند شمعی لرزان، در جا قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: وقتی شمع روشن می‌شود، همه سالانه به دنبال آن زیبایی و نور می‌روند و کفش‌های آهنین به پا می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای
تا چند روم دربدر و جای به جای
یا خانه امید مرا در دربند
یا قفل مهمات مرا دربگشای
از بهر خدای اگر تویی سرو سرای
یکباره ز من باز مگیر ای بت پای
دیدار عزیز کردی ای بار خدای
سیمرغ نه‌ای روی رهی را بنمای
زانگه که مرا بیافریده است خدای
هر روز فزون بود مرا دانش و رای
گر بفکندم طعنه بدگوی ز پای
بتواند کند کوه را باد ز جای
بر شعر مرا دلیست ای بار خدای
در مدح و ثنای خسرو مدح آرای
می بترکدم دل اندرین تنگی جای
از بهر خدای را دوایی فرمای
در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای
میکرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.