هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عمیق خود صحبت می‌کند و اشاره می‌کند که می‌خواهد سوز و ناراحتی ناشی از عشق را از دل خود دور کند. او به تصویر نشاندن شمعی در میان می‌پردازد که نماد امید و روشنایی است. همچنین، وقتی به یاد محبوب خود می‌افتد، از آرزوی او سخن می‌گوید و به نشاندن سروی در بوستان اشاره می‌کند که نماد زیبایی و بلندی است. این شعر به نوعی بیانگر عشق و longing است.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عمیق خود صحبت می‌کند و اشاره می‌کند که می‌خواهد سوز و ناراحتی ناشی از عشق را از دل خود دور کند. او به تصویر نشاندن شمعی در میان می‌پردازد که نماد امید و روشنایی است. همچنین، وقتی به یاد محبوب خود می‌افتد، از آرزوی او سخن می‌گوید و به نشاندن سروی در بوستان اشاره می‌کند که نماد زیبایی و بلندی است. این شعر به نوعی بیانگر عشق و longing است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که درد و رنج تو را از دل و جانم برطرف نکرده‌ام، نشستنم در کنار تو و قرار دادن شمعی در میانت، معنایی ندارد.
هوش مصنوعی: وقتی که آرزوی قامت تو به دل من بیفتد، مانند درخت سرو، تو را در میان باغ قرار می‌دهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا سوز تو از میان جان بنشانم
بنشینم و شمع در میان بنشانم
زان سرو سهی ببوستان بنشانم
تا آرزوی قدت بدان بنشانم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.