تا سوز تو از میان جان بنشانم
بنشینم و شمع در میان بنشانم
زان سرو سهی ببوستان بنشانم
تا آرزوی قدت بدان بنشانم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
تا سوز تو از میان جان بنشانم
بنشینم و شمع در میان بنشانم
زان سرو سهی ببوستان بنشانم
تا آرزوی قدت بدان بنشانم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از longing و اشتیاق خود برای معشوق صحبت می‌کند. او می‌خواهد سوز دلتنگی‌اش را با نشستن و روشن کردن شمعی در میان جانش کاهش دهد. همچنین، به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و آرزو دارد تا قامت بلند او را در دلش نگه‌دارد. به طور کلی، شعر بیانگر عشق و تمنای شاعر به معشوق است.
هوش مصنوعی: من می‌خواهم سوز دل تو را آرام کنم و برای این کار، در میانه‌ی خودم شمعی روشن کنم.
هوش مصنوعی: آن درخت زیبا را از باغ بیرون می‌آورم تا آرزوی قامت تو را در آن بکارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر سرو که من ببوستان بنشانم
بر یاد قد سرو روان بنشانم
با سرو به آرزوی آن بنشینم
تا آرزوی قدت بدان بنشانم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.