از گردش چرخ بی‌خرد میترسم
در هر حالی ز نیک و بد میترسم
زان روی که بر کس اعتمادی بنماند
از همرهی سایهٔ خود میترسم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از گردش چرخ بی‌خرد میترسم
در هر حالی ز نیک و بد میترسم
زان روی که بر کس اعتمادی بنماند
از همرهی سایهٔ خود میترسم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از ترس خود از بی‌خردی زمانه و ناامنی در روابط انسانی صحبت می‌کند. او نگران است که در دنیایی که اعتمادی به کسی نیست، حتی از همراهی سایه خود نیز می‌ترسد.
هوش مصنوعی: من از تغییرات زندگی و سرنوشت بی‌رحم میترسم، و در هر شرایطی از نیکی و بدی‌ها هراسانم.
هوش مصنوعی: از آنجایی که هیچ اعتمادی به کسی ندارم، از این میترسم که حتی سایهٔ خود را هم در کنار خود نداشته باشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در عشق زهمنشین بد می ترسم
یعنی که ز مرد بی خرد می ترسم
با تنهایی چنان خوشستم که اگر
در آینه بنگرم زخود می ترسم
کردیم قبول و من زرد میترسم
در خدمت تو ز چشم بد میترسم
از بیم زوال آفتاب عشقت
حقا که من از سایهٔ خود میترسم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.