هوش مصنوعی: این شعر به موضوع سرنوشت و تأثیرات جهان بر زندگی فرد اشاره دارد. بیان می‌کند که زمان در تلاش است تا روزی فرد را به دام خود بیاندازد و به نوعی تقدیری وجود دارد که فرد را در چنبره‌ی خود می‌چرخاند. در واقع، شاعر احساس می‌کند که جهان و زمان همواره در حال حرکتند و او را نیز با خود می‌برند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع سرنوشت و تأثیرات جهان بر زندگی فرد اشاره دارد. بیان می‌کند که زمان در تلاش است تا روزی فرد را به دام خود بیاندازد و به نوعی تقدیری وجود دارد که فرد را در چنبره‌ی خود می‌چرخاند. در واقع، شاعر احساس می‌کند که جهان و زمان همواره در حال حرکتند و او را نیز با خود می‌برند.
هوش مصنوعی: روزها به گونه‌ای پیش می‌روند که انتظار می‌رود یک روز مرا به تسخیر خود درآورند و از آن روز دیگر نتوانم فرار کنم.
هوش مصنوعی: جهان قرار و پیمانی دارد که با چرخش خود، من را نیز به دور خود می‌چرخاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صوفی به سماع دست از آن افشاند
تا آتش دل به حیلتی بنشاند
عاقل داند که دایه گهوارهٔ طفل
از بهر سکون طفل می‌جنباند
گر یار مرا نخواند و با خود ننشاند
وز درویشی مرا چنین خوار بماند
معذورست او که خالق هر دو جهان
درویشان را بخانهٔ خویش نخواند
صالح تن من ز عشق دامن بفشاند
تا مرگ قضای خویشتن بر تو براند
دل تخته درد و ناامیدی برخواند
شادی و غمم تو بودی و هر دو نماند
گر ابر به جود خویشتن را چو تو خواند
فراش تو بود او همی‌گرد نشاند
هر چند بسی گهر پراکند و فشاند
آخر گهرش نماند و بی‌کار بماند
آن روز که جان نامهٔ عشق تو بخواند
دل دست زجان بشست و دامن بفشاند
وان صبر که خادمت بدان آسودی
آن نیز بقای عمر تو باد نماند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.