کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۷

ایّام بر آنست که تا بتواند

یک روز مرا بکام خود ننشاند

عهدی دارد جهان که تا گرد جهان

خود می گردد، مرا همی گرداند