گنجور

 
کمال‌الدین اسماعیل

دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند

آمد گل و بلبل بر او رخت افکند

ای بیهده گوی مست، بسیار مگوی

وی شوخ دهادن دریده، بر خویش مخند

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode