دی در اسباب سیّدالوزرا
که قیاسش نداند الّا عقل
با خود اندر شدم به اندیشه
تا برآورد سر بسودا عقل
چون همه یک بیک چنان دیدم
که پسندیده داشت آنرا عقل
خواستم تا ستایشی کنمش
در سخن رفت فکرتم با عقل
گفتم این خواجۀ بدین عظمت
که شکوهش ببرد از ما عقل
زانچه در خواجگی بکار اید
چه ندارد تمام؟ گفتا عقل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت‌های شعر درباره‌ی تفکر و تأمل در مواردی است که عقل به تنهایی نمی‌تواند آنها را درک کند. شاعر به اندیشه‌اش می‌رسد و متوجه می‌شود که در مقام ستایش و ارزیابی عظمت شخصی بزرگ، مثل سیدالوزرا، ممکن است که عقل به تنهایی کافی نباشد. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که هر چیزی که در مقام خواجگی و بزرگی مطرح می‌شود، به عذری برای عقل نیاز دارد و عقل به تنهایی در این زمینه‌ها ناتوان است.
هوش مصنوعی: دی در کارهای سید وزرا، کسی نمی‌تواند او را با چیزی مقایسه کند جز انسان‌های باهوش و با درک.
هوش مصنوعی: در خود فرو رفتم و اندیشیدم تا بفهمم که عقل چه چیزی را به من می‌آورد.
هوش مصنوعی: وقتی که همه چیز را به طور یکجا مشاهده کردم، عقل آن را پسندید.
هوش مصنوعی: خواستم او را در کلام ستایش کنم، اما فکرهایم به سمت عقل و منطق رفت.
هوش مصنوعی: گفتم این آقا با این بزرگی و شکوه که باعث می‌شود عقل از ما فرار کند، چطور کسی می‌تواند او را نادیده بگیرد؟
هوش مصنوعی: آنچه در مقام فرمانروایی به کار می‌آید، چرا کامل نیست؟ پاسخ این است که عقل.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.