گنجور

 
جویای تبریزی

با آنکه فتاده ام به راهش چون گرد

یکبار به سهو هم مرا یاد نکرد

هی هی چه بلا شوخ دل آزار است او

الله چه بی مروت است آن بی درد

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode