هوش مصنوعی: این شعر نشان می‌دهد که گل، با وجود اینکه از خارها آسیب می‌بیند و سرزنش می‌شود، همچنان به زیبایی خود و درختی که بر روی آن رشد کرده، وابسته است. همچنین، شاعر به قدرت و زیبایی قد گل اشاره می‌کند و به نوعی از درگیری و رقابت میان گل و غنچه صحبت می‌کند که نشان‌دهندهٔ تلاش برای رشد و بروز زیبایی است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر نشان می‌دهد که گل، با وجود اینکه از خارها آسیب می‌بیند و سرزنش می‌شود، همچنان به زیبایی خود و درختی که بر روی آن رشد کرده، وابسته است. همچنین، شاعر به قدرت و زیبایی قد گل اشاره می‌کند و به نوعی از درگیری و رقابت میان گل و غنچه صحبت می‌کند که نشان‌دهندهٔ تلاش برای رشد و بروز زیبایی است.
هوش مصنوعی: گل به رغم اینکه از خارهای تیغ‌دار مورد آزار قرار می‌گیرد، همچنان بر درخت خود تکیه می‌کند و با تو هم‌راه است.
هوش مصنوعی: چگونه می‌تواند گل با قامت تو رقابت کند، وقتی غنچه با دست خود به گل نیشگون می‌زند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سیمابی شد هوا و زنگاری دشت
ای دوست بیا و بگذر از هرچه گذشت
گر میل وفا داری اینک دل و جان
ور رای جفا داری اینک سر و تشت
بالات بود بسان سروان بهشت
با خال تو خال حور فردوسی زشت
رضوان که همی عنبر زلف تو سرشت
یک نقطه همی چکید و بستوده بهشت
آن شیر که او به صید جز شیر نکشت
گشت از پس آن خوابگهش چون خرخشت
مسعود ملک نخست یک زخم درشت
زد بر مغزش چنانکه بگذشت از پشت
تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت
خیام! که گفت دوزخی خواهد بود؟
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت؟
در راه نسا ای ملک پاک سرشت
جز سنگ ندیدم به دل سبزه و کشت
دوزخ دره‌ای گذاشتم ناخوش و زشت
چون پیش تو آمدم رسیدم به بهشت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.