جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

گل گرچه کشد سرزنش از خار درشت

رو با تو و بر درخت خود دارد پشت

با قد تو شاخ گل مگر دعوی کرد

کش گل به طپانچه می زند غنچه به مشت