گنجور » جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » قطعات

شمارهٔ ۴۵

خواجه آورد بهر سفره ما

پشت آن یک دو گوسفند که کشت

لیکن از دست نخوت جودش

نشد آلوده ام به آن انگشت

هست ازان با خودش تصور آن

که به حاتم همی رسد به دو پشت

🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...