چو راند از در خود قهر حق لئیمی را
به میل نیل امانی و حرص جمع حطام
هوای مال و منالش چنان فرو گیرد
کزان نه روز قرارش بود نه شب آرام
نه سیر سازد عز قناعتش ز حلال
نه دور دارد حکم زهادتش ز حرام
گهی ز ظلم نهد در ره ضلال قدم
گهی ز فسق زند در طریق خذلان گام
عجبتر از همه آن کین ضلال و خذلان را
نهند کوردلان دولت و سعادت نام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان قهر و دوری خداوند از انسان اشاره دارد که به خاطر حرص و طمع به مال و دنیا دچار تضاد و سردرگمی می‌شود. انسان در تلاش برای جمع‌آوری ثروت، آرامش و قناعت را در حلال نمی‌یابد و از حرام هم دوری نمی‌کند. او در مسیر زندگی، گاه به ظلم و گاه به فسق روی می‌آورد، اما عجب اینجاست که برخی جاهلان این وضع پلید را دولت و سعادت می‌نامند.
هوش مصنوعی: زمانی که خشم خداوند بر انسان لئیم و بدخواهی شوریده می‌شود، او به دلخواه خود به سوی چیزهای فریبنده و ثروت‌های دنیوی می‌شتابد و برای جمع‌آوری مال و منال دچار حرص و طمع می‌گردد.
هوش مصنوعی: دوری از ثروت و دارایی به قدری او را درگیر کرده است که نه در روز می‌تواند آرامش داشته باشد و نه در شب راحت بخوابد.
هوش مصنوعی: قناعت او را هرگز به سوی سیر و خوشگذرانی نمی‌کشاند و حرمت حرام هم او را از دیانت و زهد دور نمی‌کند.
هوش مصنوعی: گاهی انسان به دلیل ظلمی که می‌کند، در مسیر گمراهی قدم می‌گذارد و گاهی به خاطر فسق و نافرمانی، در راه شکست و فریبایی حرکت می‌کند.
هوش مصنوعی: عجب اینکه برخی از افراد نادان، به اشتباه بدبختی و ناامیدی را به نام خوشبختی و سعادت می‌نامند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که: عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر تو را نکو خوانند
[...]
سرودگوی شد آن مرغک سرودسرای
چو عاشقی که به معشوق خود دهد پیغام
همی چه گوید؟ گوید که: عاشقا، شبگیر
بگیر دست دلارام و سوی باغ خرام
امید نیکی و تاج ملوک و صدر کرام
بزرگ خسرو آزادگان و فخر انام
بمین دولت و دولت بدو همیشه عزیز
امین ملت و ملت بدو گرفته نظام
سپهر کلی و جزوی بدو نموده هنر
[...]
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند
[...]
بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام
بر من آمد وقت سپیده دم به سلام
درست گفتی کز عارضش برآمده بود
گه فرو شدن تیره شب سپیده بام
ز عود هندی پوشیده بر بلور زره
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.