جامی به مقتضای زمان چون برآمدند
صدیقیان دهر به رنگ سلولیان
مگشا زبان به فضل که رمحیست زهرناک
در طعن اهل فضل زبان فضولیان
بستند اهل دین پی آزار اهل دل
پیرایه تناسخیان و حلولیان
خوش آن که سلک صحبت اینان گسست و شد
دمساز خرس و بوزنه و سگ چو لولیان
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
جامی به مقتضای زمان چون برآمدند
صدیقیان دهر به رنگ سلولیان
مگشا زبان به فضل که رمحیست زهرناک
در طعن اهل فضل زبان فضولیان
بستند اهل دین پی آزار اهل دل
پیرایه تناسخیان و حلولیان
خوش آن که سلک صحبت اینان گسست و شد
دمساز خرس و بوزنه و سگ چو لولیان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به شرایط زمانه اشاره دارد که گروهی از افراد به بهانه‌های مختلف به اهل علم و فضل حمله می‌کنند و به آزار آنها می‌پردازند. او بیان می‌کند که اهل دین به جای حمایت از اهل دل، به تهمت و آزار می‌زنند و در نهایت، از این که پیوند این افراد با یکدیگر گسسته شده است، ابراز خوشحالی می‌کند. او این وضعیت را به ارتباط نامناسب حیوانات توصیف می‌کند که نشان‌دهنده بی‌نظمی و نابسامانی است.
هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که آمدند، مردان حقیقت و راستی، به رنگ و حالتی شبیه به زندانیان و محبوسان به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: درباره‌ی فضیلت‌ها صحبت نکن، چون زبان مانند نیزه‌ای جوهرآگین است که به ستم بر اهل علم و فضیلت خوب نمی‌خورد و تنها ابزار بی‌محتوایی در دست افراد فضول است.
هوش مصنوعی: اهل دین به خاطر آزار اهل دل، بر گردن آنها بار سنگینی از انتقادات و اتهامات گذاشتند، با توجه به گرایشات ناسازگار و معانی پیچیده‌ای که برخی از اندیشمندان دارند.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که ارتباطش را با این جمع قطع کرده و با خرس و بوزینه و سگ به خوبی و سازگاری زندگی می‌کند، مانند ولگردها.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.