دوستان از ناله زارم صدایی بشنوید
وز خروش سیل اشکم ماجرایی بشنوید
مجلس انس است دور از وحشت بیگانگان
ز آشنایی داستان آشنایی بشنوید
شرح اسراری که شاهان محرم آن نیستند
از زبان بی سر و سامان گدایی بشنوید
رهروان کعبه را باید سخن در راه گفت
این سخن گفته ست با من رهنمایی بشنوید
بر در کعبه چو محرومید از لحن صریر
ز اشتران قافله بانگ درایی بشنوید
تشنه ماندن در بیابان چند بردارید گام
از لب زمزم به هر تشنه صلایی بشنوید
می کشد جامی نفیر از شوق خار بادیه
عندلیبی می زند بر گل نوایی بشنوید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دوستانش می‌خواهد به ناله‌ها و اشک‌هایش گوش دهند و از ماجراهای درونی‌اش باخبر شوند. او شرح می‌دهد که در مجلسی دوستانه و دور از غم و اندوه بیگانگان است و داستان‌هایی از آشنایی و ارتباطات عمیق را روایت می‌کند. شاعر به اسرار و رازهایی اشاره می‌کند که شاهان از آنها بی‌خبرند و او به عنوان کسی بی‌سر و سامان، این اسرار را فاش می‌کند. همچنین او به رهروان کعبه توصیه می‌کند که باید در مسیر خود به سخن گوش دهند. در ادامه، به تشنگی و کم آبی در بیابان اشاره می کند و از زیبایی و شوری که در جاهای مقدس وجود دارد، می‌گوید. شاعر به عشق و زیبایی در دل طبیعت اشاره کرده و از شور و حالی که در دل عاشقان به وجود می‌آورد صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: دوستان، صدای ناله و گریه‌ام را بشنوید و از طغیانی که اشک‌هایم به راه انداخته است، داستانی را بشنوید.
هوش مصنوعی: این جا جایی است برای گفتگو و دوستی، دور از ترس و اضطراب غریبه‌ها؛ از داستان آشنایی و دوستی‌ها برایتان بگویم.
هوش مصنوعی: به شما بگویم که داستان‌های عمیق و رازآلودی وجود دارند که حتی پادشاهان هم از درک آنها ناتوانند. این حقایق را از یک فرد بی سر و سامان و فقیر بشنوید که ممکن است نگاهی عمیق‌تر به زندگی داشته باشد.
هوش مصنوعی: مسافران راه کعبه باید در مسیر، صحبت کنند. این نکته را کسی که راهنمایی می‌کند، به من گفته است. بشنوید!
هوش مصنوعی: وقتی که از زیبایی‌های کعبه محروم هستید و صدای دلنشین شتران کاروان را نمی‌شنوید، صدای بانگ دراویش را که در اطراف هستند، گوش فرا دهید.
هوش مصنوعی: در گام‌نهادن در بیابان، هر کس که تشنه است، اگر قدمی به سمت چشمه زمزم بردارد، صدای هر تشنه‌ای را خواهد شنید.
هوش مصنوعی: یک جام پر از شوق و شادی به یاد سفر و بیابان، مانند صدای پرنده‌ای است که بر روی گل تازه‌ای آواز می‌خواند. شنیدن این صدا دل را شاد می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.