آن مه به جانب سفر آهنگ می کند

صحرا و شهر بر دل ما تنگ می کند

ای نامه بر به مجلس او نام من ببر

کز گفت و گوی نام منش ننگ می برد

شرح کمال شوق همین بس که چشم من

عنوان این صحیفه به خون رنگ می کند

عاشق فشانده جان به ره کعبه مراد

زاهد نشسته پرسش فرسنگ می کند

صد چنگ می کشیم به امید یک صفا

چون می بریم نام صفا جنگ می کند

نشنیده ای به سمع قبول ار چه محتسب

منع سماع بانگ نی و چنگ می کند

جامی کند به سخت دلی یار را عتاب

جام تنک مجادله با سنگ می کند