این همه بگذار با شعر مجرد آمدم

چون سنایی هستم آخر گر نه همچون صابرم

ای روی تو چون خلد و لب تو چو سلسبیل

بر خلد و سلسبیل تو جان و دلم سبیل

در طاعت هوای تو آمد دلم از آنک

از طاعت است یافتن خلد و سلسبیل

ناهید پیش طلعت تو کی دهد فروغ

خورشید نزد خدمت تو کی بود جمیل

بغداد حسن و مصر جمالی و چشم من

بغداد را چو دجله بود مصر را چو نیل

از بار رنج هجر تو قدم شده کمان

وز زخم دست عشق تو خدم شده چو نیل

دوات ای پسر آلت دولت است

بدو دولت تند را رام کن

چو خواهی که دولت کنی از دوات

الف را ز پیوند تا لام کن