گنجور

 
جامی

دو شاعر بر مایده ای جمع آمدند، پالوده ای آوردند بغایت گرم یکی از ایشان مر دیگری را گفت: این پالوده گرمتر است از آن حمیم و غساق که فردا در جهنم خواهی آشامید. دیگری در جواب گفت: یک بیت از اشعار خود بخوان و بر آنجا دم تا هم تو بیاسایی و هم دیگران

از خنک شعر خویش یک مصراع

گر کنی نقش بر در دوزخ

از جهنم برد حرارت نار

در حمیم آورد برودت یخ

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode