ای به لطف انجمن جان آرای
تیغ مهرت چمن دل پیرای
دست جودت ز ازل نخل نشان
تا ابد بر سر ما نخل فشان
گرچه از خار ستم بینا نیم
زیر نخل تو رطب چینانیم
در رطب ریزیت از نحل کرم
گر کشد خار ستم تیغ چه غم
کلک جامیت ز نخلت شاخی
ریخته تازه رطب گستاخی
نسزد زین رطب شهد آمیز
کار محرور حسد جز پرهیز
آن زمان کش رود این کلک ز دست
یابد این شاخ رطب ریز شکست
چشم دارد که به جای رطبش
شهد ریزی ز شهادت به لبش
وان نفس کش ببرد عرق حیات
تیغ ان اجل الله لآت
کنی از همت رحمت املش
ختم بر خیر کتاب اجلش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و عشق به محبوبی است که صفات نیکو و بخشندگی‌اش نمایان است. شاعر از نخل و میوه‌هایش به عنوان نماد فراوانی و رحمت یاد می‌کند و بیان می‌کند که حتی اگر در دنیا با مشکلاتی مواجه شود، همچنان زیر سایه‌ی رحمت او هست. شاعر از شیرینی و خوشی محبت او سخن می‌گوید و بر این باور است که حسد و کینه جایی در این عشق ندارد. به طور کلی، شعر به مفهوم امید، محبت و تاثیر مثبت وجود محبوب پرداخته و بر این اساس، عروج به زندگی ابدی و خیر را مطرح می‌کند.
هوش مصنوعی: تو با محبت و زیبایی خود، جان را زنده می‌کنی و دل را مانند گلی در باغ چمن می‌آرایی.
هوش مصنوعی: دست سخاوت تو از ابتدا مانند درخت خرما بر سر ما سایه می‌افکند و تا ابد هم این سایه باقی خواهد ماند.
هوش مصنوعی: هرچند که در سایه‌ی ستم و دشواری‌ها قرار داریم، اما در زیر درخت تو می‌چینیم و از میوه‌های شیرین لذت میبریم.
هوش مصنوعی: اگر به خوشی‌های زندگی مشغول شوی و زیبایی‌ها را در نظر بگیری، اگر هم در مسیرت مشکلات و دارایى‌هایی زشت و دردناکی پیش بیاید، نباید نگران باشی.
هوش مصنوعی: شاخه‌ای از درخت نخل تو، میوه‌ای تازه و شیرین را به زمین انداخته است که نشان‌دهنده جوانی و شادی است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زندگی در شرایط سخت و تحمل گرما نمی‌تواند با حسد و کینه‌ورزی توجیه شود و تنها راه مقابله با این احساسات منفی، پرهیز از آن‌هاست. در واقع، وقتی که در وضعیت دشواری قرار داریم، باید به جای حسادت، از خودمان مراقبت کنیم و به رفتارهای مثبت روی بیاوریم.
هوش مصنوعی: زمانی خواهد رسید که این قلم از دست برود و این میوه شیرین و خوشمزه را که به مانند رطب است، به راحتی از شاخه اش بچینم.
هوش مصنوعی: این متن به زیبایی توصیف می‌کند که چشم‌ها به جای میوه شیرین، گویی از طعم گوارای شهادت سیراب شده‌اند. به نوعی، به احساسات عمیق و نابی اشاره دارد که از تجربه یا حالت خاصی ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نفس کشیدن و زندگی کردن، به طور مداوم به ما انرژی و حیات می‌دهد، اما در عین حال، مرگ حتمی و غیرقابل اجتناب است و به زودی به سراغ ما خواهد آمد. زندگی و مرگ دو بخش جدایی‌ناپذیر از وجود انسان هستند.
هوش مصنوعی: با تلاشت و آرزوهای نیک، سرانجام عمرت به خیر و نیکی پایان می‌یابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.