|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تماشای خود در آینه می‌پردازد و با دیدن یک موی سفید، به اندیشه‌های مربوط به ضعف و پیری دچار می‌شود. او در حالی که به موی سفید خود فکر می‌کند، ناگهان متوجه می‌شود که چند تار موی سفید دیگر نیز دارد. این مشاهده او را به فکر غم جوانی و پیری خود می‌اندازد و به این ترتیب، از احساسات و تجربیات مربوط به زمان و اثراتش بر خود سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: نفاق و بخل در مردم اصفهان به اندازه‌ای عمیق و آشکار است که مانند تشنگی در شن‌های بیابان به وضوح قابل مشاهده است.
هوش مصنوعی: در افراد بزرگ و کوچک، وفاداری و نیکی را مشاهده کردم، حتی در میان کسانی که به نظر نمی‌آید دارای احترام یا ارزش زیادی باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.