بوئی از بوستان همی آید
راحتی در روان همی آید
بنده باد گشته ام کز وی
بوی زلف فلان همی آید
باز دل بر فصول می پیچد
عشق بر بوی جان همی آید
پیش گلبرگ عارض تو ز شرم
غنچه بسته دهان همی آید
بزر و سیم غره شد نرگس
که چنین سرگران همی آید
رمقی مانده از دل و غم عشق
بتقاضای آن همی آید
غنچه ترتیب مهد می سازد
که صبا ناتوان همی آید
هم ز خنده خجل شود روزی
گل که خنده زنان همی آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی احساساتی است که از بوی گل‌ها و زیبایی طبیعت به وجود می‌آید. شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که از بوی زلف محبوب و گلبرگ‌های معشوق برانگیخته می‌شود، و این بوی خوش دل را شاداب و سرشار از عشق می‌کند. همچنین، شرم و زیبایی غنچه‌ها و نرگس‌ها را ذکر می‌کند که به عشق و زیبایی دلبستگی دارند. در نهایت، شعر به تأثیر شادی و خنده بر گل‌ها و احساسات عاشقانه اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: عطر گلستان به مشام می‌رسد و احساس آرامش به جان می‌آید.
هوش مصنوعی: من از کسی که بوی زلفش به مشامم می‌رسد، همچون بنده‌ای در آمده‌ام.
هوش مصنوعی: دل دوباره به عشق روی می‌آورد و با عطر زندگی، انسانی که در آن عشق وجود دارد، همراه می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی صورت تو در برابر گلبرگ‌ها قرار می‌گیرد، غنچه از شرم نمی‌تواند دهان باز کند.
هوش مصنوعی: بزرگ و باارزش بودن نرگس باعث شده است که دیگران با دل و جان به سوی او بیایند و به زیبایی‌اش توجه کنند.
هوش مصنوعی: دلی همچنان زنده است و غم عشق به شدت درخواستی دارد.
هوش مصنوعی: غنچه با زیبایی خاصی که دارد، فضایی دلنشین و شاداب ایجاد می‌کند، به طوری که نسیم ملایم هم به خاطر لطافت و زیبایی آن به اینجا می‌آید.
هوش مصنوعی: روزگاری خواهد آمد که گل، از خنده‌ای که به همراه دارد، خجالت زده خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.