من ز جهان دوست ترا داشتم
از تو جفا چشم کجا داشتم
چشم من ارخون شود از غم رواست
کز تو چرا چشم وفا داشتم
من ز تو امید بسی چیزها
داشته ام لیک خطا داشتم
دل بربودی ز من اول نظر
نیک بدیدی که کجا داشتم
جان بیکی بوسه فروشم بتو
ورچه نه از بهر بها داشتم
گر کسی از دوست بپرسد مرا
آه چه گویم که کرا داشتم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و دوستی‌اش نسبت به محبوبش سخن می‌گوید. او از جفایی که از جانب محبوبش دیده، گله‌مند است و به غم خود اشاره می‌کند. شاعر به امیدهایی که از این رابطه داشت و در عوض اشتباهاتی که مرتکب شده، اعتراف می‌کند. او می‌گوید که دلش از نگاه اول محبوب ربوده شده و درباره ارزش عشقش می‌گوید که حتی برای یک بوسه جانش را به او می‌دهد. در نهایت، او در می‌یابد که نمی‌تواند به دیگران درباره این عشق پاسخ دهد، چرا که احساساتش پیچیده و عمیق است.
هوش مصنوعی: من به خاطر دوستی‌ام از دنیا برای تو محبت داشتم، اما از تو چگونه می‌توانستم انتظار بدی داشته باشم؟
هوش مصنوعی: اگر چشم من از غم پر اشک شود، این کار موجهی است، چون من به خاطر تو انتظار چشم وفا و اعتماد داشته‌ام.
هوش مصنوعی: من از تو انتظارهای زیادی داشتم، اما دچار اشتباه شدم.
هوش مصنوعی: نخستین نگاهت دل مرا ربود و اگر نیک می‌نگریستی، می‌دیدی که به کجا تعلق داشتم.
هوش مصنوعی: من جانم را یک بوسه به تو می‌فروشم، نه اینکه برایش قیمت و بهایی داشته باشم.
هوش مصنوعی: اگر کسی از دوستم درباره‌ام بپرسد، نمی‌دانم چه بگویم، زیرا که او را بسیار دوست داشتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.