دیدیم بسی چون تو درین عمر قلیل
کز کبر چو پشه بود در چشمش پیل
ریشش بدمید و شد گدای سر کوی
آری از ریش میشوند ابن سبیل
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
دیدیم بسی چون تو درین عمر قلیل
کز کبر چو پشه بود در چشمش پیل
ریشش بدمید و شد گدای سر کوی
آری از ریش میشوند ابن سبیل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به کوچکی و بیارزشی برخی افراد به خصوص در مقایسه با بزرگی دیگران اشاره میکند. او میگوید که بعضی افراد در زندگی، مانند مگس به احساس بزرگمنشی دچار میشوند، در حالی که با دمیدن بر رییشان، به حال گدا و دردمند در میآیند. این مضمون نشاندهنده این است که انسانها گاهی منیت خود را فراموش میکنند و به وضعیتهای تنزلیافته میرسند.
هوش مصنوعی: در این عمر کوتاه، افراد زیادی را مشاهده کردیم که مانند تو هستند؛ ولی برخی به خاطر خودپسندیشان، خود را بزرگتر از آنچه که هستند، میبینند، در حالی که در واقعیت مانند پشهای در مقابل فیل کوچک و ناتواناند.
هوش مصنوعی: در دلیلی رهگذر و بیسر و سامان، بر اثر فتنهای به خوار و ذلیل شدن افتاد، زیرا گاهی آدمها از یک رخداد کوچک به وضعیتی نابهسامان و بد میرسند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.