بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله
هزاران ناله خیزد از دل پرکاله پرکاله
فشان یک جرعه بر خاک چمن از بادهٔ لعلی
که از بیم خزان بیگانه روید نرگس و لاله
جهان رنگ و بو دانی ولی دل چیست میدانی
مهی کز حلقهٔ آفاق سازد گرد خود هاله
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله
هزاران ناله خیزد از دل پرکاله پرکاله
فشان یک جرعه بر خاک چمن از بادهٔ لعلی
که از بیم خزان بیگانه روید نرگس و لاله
جهان رنگ و بو دانی ولی دل چیست میدانی
مهی کز حلقهٔ آفاق سازد گرد خود هاله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های بهار اشاره دارد و نشان می‌دهد که در این فصل گل‌ها و رنگ‌ها به زندگی بازمی‌گردند. در آن اشاره شده که با آمدن بهار، آتش اشتیاق و حسرتی از دل‌ها برمی‌خیزد. همچنین به اهمیت نعمت‌های بهاری و ترس از خزان اشاره شده است که ممکن است زیبایی‌ها را از بین ببرد. در نهایت، شاعر از راز دل و زیبایی‌های جهانی که در اطراف ماست سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: بهار آمد و درختان گل می‌زنند، اما زیبایی لاله‌ها در آتش عشق و درد تبدیل به ناله‌هایی هزاران نفری می‌شود که از دل پر از غم برمی‌آید.
هوش مصنوعی: یک جرعه از شراب قرمز و خوش‌رنگ را بر روی خاک چمن بریز تا زیبایی‌های نرگس و لاله، که به خاطر ترس از فصل پاییز در خطرند، بتوانند دوباره و بار دیگر زنده شوند.
هوش مصنوعی: تو میدانی که جهان پر از رنگ و عطر است، اما آیا میدانی دل چیست؟ دلی که مانند یک مه، دور خود هاله‌ای از زیبایی و شگفتی ایجاد می‌کند، مشابه دایره‌ای که در آسمان شکل می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زمانی برق پر خنده، زمانی رعد پر ناله
چنان مادر ابر سوک عروس سیزده ساله
و گشته زین پرند سبز شاخ بید بنساله
چنان چون اشک مهجوران نشسته ژاله بر لاله
من ار چه هر شب از شبهای هجرش می کنم ناله
ز آه من مبادا بر لبش آزار تبخاله
مرا از ناله خود صد خراش است و یکی راحت
که می بشناسد آن سلطان سگان خویش را ناله
گذشت از حد درازی شبم ترسم که ناگاهان
[...]
ز چشمم ریخت چندان آب کامد خون ز دنباله
کنون افتد به جان خون دلم پرکاله پرکاله
چه خیزد بی تو از گشت چمن چون ساقی دورم
دهد در بزم گل خون جگر از ساغر لاله
به هر باغی که سوزم بی تو از ژاله چه باک آنجا
[...]
مه من بی گل رویت دلم خون گشت چون لاله
جگر هم از غم هجران شده پر گاله پر گاله
بود مه روی آن زیبا جوان چارده ساله
ولی ماهی که دارد گرد خویش از مشک‌تر هاله
خدا را رحمی از جور و جفایت چند روز و شب
زنم فریاد و گریم خون کشم آه و کنم ناله
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.