مهدی از شیراز، شهر عاشقی و راز نوشته:

عشق تو که در دل آتشی می افروخت
دانم که به شمع سوختن او آموخت

بر روی تو شمع تا ز حق، عاشق شد
زد او نفسی سرد و ز غم فارق شد

با سوختن در عشق حق برخلاف شمع که سرد وخاموش گردد زمانی که رسید،ما به چنان حقیقتی خواهیم رسید که،یکباره مقصد حاصل نموده،متحد،شکوفا و ابدی خواهیم شد

👆☹

بشیر رحیمی نوشته:

آقای مهدی گرامی. شما بیت دوم این رباعی را به نفع خود مصادره و تغییر داده‌اید. آنگاه شرح هم نوشته‌اید!

👆☹