حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۹۲ نزدیک بود ز لب هوا بردارد آهی که سپهر را ز جا بردارد عمریست که استوار دارم پا را جایی که سپند گرم پا بردارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر خواسته‌اند که چقدر نزدیک به از دست دادن آرامش است و می‌گوید که سال‌هاست با پاهای استوار در جایی ایستاده، اما حالا ممکن است احساسات و فشارهای موجود او را از جا ببرند. شاعر به نوعی از تزلزل روحی و روانی خود سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: نزدیک بود از لب شخصی ناله‌ای بلند شود که باعث تغییر و تزلزل در آسمان شود.
هوش مصنوعی: مدت زیادی است که در جایی ثابت و استوار ایستاده‌ام، جایی که آتش (سپند) می‌تواند پا را به راحتی ببرّد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.