هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از غم و درد دل خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که شاخ گل از خارها نگران نیست و دلش نسبت به آنها رحم نمی‌کند. او نگران است که دلش از شدت ناراحتی به خروش بیفتد و در نتیجه، خود به خوار و زاری تبدیل شود، اما ناله و گریه‌اش فایده‌ای نداشته باشد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از غم و درد دل خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که شاخ گل از خارها نگران نیست و دلش نسبت به آنها رحم نمی‌کند. او نگران است که دلش از شدت ناراحتی به خروش بیفتد و در نتیجه، خود به خوار و زاری تبدیل شود، اما ناله و گریه‌اش فایده‌ای نداشته باشد.
هوش مصنوعی: شاخه گل من به خارها توجهی ندارد و دل سینه‌ام هرگز نمی‌تواند به آنها رحم کند.
هوش مصنوعی: می‌ترسم که قلب‌هایمان از شور و هیجان به درد بیفتند و ما در این حالت ذلت‌بار، فقط بی‌فایده ناله کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ایزد چو بزرگ شهریاری نکند
بر روی بدان نگاهداری نکند
از بهر جهان گشادنت داشت نگاه
ایزد بگزاف هیچ کاری نکند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.