هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از غفلت و بی‌خبری خود صحبت می‌کند و از خداوند می‌خواهد که او را بیدار و آگاه کند. او از افسردگی و ناراحتی دلش شکایت دارد و به دنبال آرامش و نور در زندگی‌اش است. شاعر احساس می‌کند که سال‌ها از دو جهان دور شده و اکنون به دنبال راهی به سوی حقیقت و ایمان است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از غفلت و بی‌خبری خود صحبت می‌کند و از خداوند می‌خواهد که او را بیدار و آگاه کند. او از افسردگی و ناراحتی دلش شکایت دارد و به دنبال آرامش و نور در زندگی‌اش است. شاعر احساس می‌کند که سال‌ها از دو جهان دور شده و اکنون به دنبال راهی به سوی حقیقت و ایمان است.
هوش مصنوعی: دچار غفلت هستم و نیاز دارم که به من یادآوری کنی، همچنین دلم پژمرده است و به آرامش صبحگاهی نیاز دارم.
هوش مصنوعی: سال‌هاست که از این دو جهان دور شده‌ام، ای مقصود و هدف کسانی که به تو روی می‌آورند، اجازه بده به خودم برگردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یارب دل پاک و جان آگاهم ده
آه شب و گریه سحرگاهم ده
در راه خود اول ز خودم بیخود کن
بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده
جانا! مددی به عمر کوتاهم ده
دورم ز درت خلعتِ درگاهم ده
در مغزِ دلم نشستهای میسوزی
یا بیرون آی یا درون راهم ده
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.