به دیبا و اطلس فریباست، زن
بود حلّهٔ تن، زره یا کفن
سر مرد را نیست پروای زیست
همایی به از سایهٔ تیغ نیست
درفش است سرو گلستان او
ز تیغ و سنان است ریحان او
گل سرخ او، زخم خندان بود
غبار نبرد، ابر نیسان بود
اگر تیغ و آتش ببارد به سر
زند خنده، چون شمع روشن گهر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عظمت زنان اشاره دارد. شاعر به دیبا و اطلس فریبان اشاره می‌کند که نشانی از زیبایی و شکوه هستند. او به دفاع از زندگی می‌پردازد و می‌گوید که سایه تیغ همایی از زندگی بهتر است. او همچنین به زیبایی و شکوه گل‌ها و نبردها اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که حتی در سختی‌ها و نبردها، زیبایی و شادی برقرار است. در نهایت، شاعر به امید و روشنایی در دل سختی‌ها اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: زن مانند دیبا و اطلس زیباست، او پوشش و زینت تن است، همانند زره یا کفن.
هوش مصنوعی: زندگی در زیر سایهٔ تیغ، برای مردی که به ارزش خود واقف است، ارزشی ندارد. او از مرگ نمی‌ترسد، چرا که درک می‌کند که زندگی تحت فشار و تهدید، نمی‌تواند خوشایند باشد.
هوش مصنوعی: پرچم او مانند سرو در گلستان است و بوی خوش او شبیه به ریحان، که از شمشیر و نیزه به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: گل سرخ او، زخم‌هایی دارد که نشان از خندیدن و زیبایی‌اش است. غبار نبرد در اینجا به معنای تجربه‌های دشواری است که او گذرانده و ابر نیسان نمادی از باران و تغییرات فصلی است که به واسطه آن، طبیعت بارور می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر سختی‌ها و دردها به او حمله کنند، او باز هم لبخند می‌زند، مانند شمعی که روشنی و درخشش دل‌انگیزش را از دست نمی‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.