درد دل گفتمی، ار همنفسی داشتمی

کردمی شکوه، اگر دادرسی داشتمی

رخنه های دلم از گرد کدورت شده پر

یاد آن روز، که چاک قفسی داشتمی

چه کنم؟ جور تو خاکستر دل داد به باد

پاس این سوختهٔ عشق، بسی داشتمی

تنگ می کرد به من، گوشه ی تنهایی را

وای اگر در همه آفاق کسی داشتمی

سخت آزرده ام از خاطر افسرده، حزین

کاش اگر عشق نبودی، هوسی داشتمی