|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
جاری چو به یاد رخ جانان شودم اشک
گلپوش تر از صحن گلستان شودم اشک
بی قدر شود رشته چو خالی ز گهر شد
کو عشق که آویزهٔ مژگان شودم اشک؟
از جلوهٔ مستانهٔ آن سرو قباپوش
چالاکتر از سیل بهاران شودم اشک
مستانه رگ ابر تری از مژه برخاست
تا صف شکن زهد فروشان شودم اشک
از حسرت نظارهٔ آن ناوک مژگان
در سینه گره گردد و پیکان شودم اشک
ویرانهٔ عالم شده محتاج به سیلی
بگذار حزین آفت دوران شودم اشک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به عشق و دلتنگی صحبت می‌کند. او با یادآوری چهره محبوبش، اشک می‌ریزد و احساس می‌کند که اشک‌هایش زیباتر از گل‌های یک گلستان هستند. او درباره عشق و غم‌هایی که وابسته به فقدان عشق دارد می‌گوید و اینکه چگونه احساساتش در او شکل می‌گیرد. همچنین از تأثیرات عاطفی دلفریب محبوبش و حال و هوای آن به عنوان نیروهایی که او را به اشک و گریه وا می‌دارد، سخن می‌گوید. در پایان، شاعر به ویرانی دنیا و نیاز آن به دلسوزی اشاره می‌کند و اشک‌هایش را به عنوان راهی برای بیان این درد و رنج می‌بیند.
هوش مصنوعی: وقتی به یاد چهره محبوب می‌افتم، اشکی از چشمانم جاری می‌شود که نرم‌تر و زیباتر از گل‌های باغ است.
هوش مصنوعی: وقتی رشته‌ای از ارزش و معنا خالی شود، مانند این است که دیگه هیچ چیزی در آن نیست. عشق، مانند اشکی است که بر مژه‌ها آویزان می‌شود و به همین دلیل برای من بسیار مهم و باارزش است.
هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت آن شخص لاغر و متشخص، چنان تحت تأثیر قرار گرفته‌ام که اشک‌هایم مانند سیلابی در بهار جاری شده‌اند.
هوش مصنوعی: باران مانند اشک از چشمانم به راه افتاد تا بتوانم از زهد و خودپرستی آخوندها و دورویی آن‌ها بگذرم.
هوش مصنوعی: اگر به نگاه تیر مانند چشمان معشوق بیفکنم، دلم از حسرت پر می‌شود و اشک‌هایم به شکل پیکان خواهد شد.
هوش مصنوعی: جهان به شدت خراب و ویران شده و به کمک نیاز دارد. بگذار تا من هم با اشک‌های خود در برابر سختی‌ها و مشکلات زمانه تسکینی بیابم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آن‌ها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.