نوشین در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۳۱ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۱:

هر دو عالم انگبین صاف بود

نوشین در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۳۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۱:

قوّت خورشید نبود سایه را

نوشین در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۳۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۱:

چون تجلّی بس به قوّت اوفتاد        طور با موسی به هم مهجور شد

نوشین در ‫۴ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۱۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۴:

با نظر جناب آقای محسن موافقم. برداشت بنده هم از این بیت این است که:
سیرگشتن از جفای دوستان و تحمل کردن و صبوری و سکوت، رسم و هنر مردانگی نیست. بلکه ابتدا می بایست جهد کرد تا جفای دوست را زدود (و در واقع این لطفی است به دوست و بقای دوستی) اما اگر میسر نشد، در تاب آوردن جفای دوست نیز لطفی نهفته است.

نوشین در ‫۵ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۰۶ دربارهٔ حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۹:

با عرض سلام و احترام
چون عود چند باشم در آتش آرمیده
صحیح است.
با سپاس

نوشین در ‫۱۰ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۸ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۴۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۶۲:

دوستان لطفاً یکی منظور از شیر در بیت زیر رو توضیح بده:
سخن با عشق میگویم که او شیر و من آهویم