غلامرضامقبلی قرایی
غلامرضامقبلی قرایی در ۱ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۵۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۷۱:
(هوالعظیم)
ای عاشقان ای عاشقان پیمانه راگم کرده ام
زان می که درپیمانه ها اندرنگنجد خورده ام
مولوی در یکی از اشعارش می گوید زبان عاشقان را، عاشقان دانند....
بنابراین در این بیت، خطاب به سایر عارفان و عاشقان الهی می گوید که پیمانه وجودی من از میِ انوار بیکران رخ و جمال الهی پر و لبریز و سرریز شده است ، بطوریکه درتجلی نور خدا گمگشته است و خودم را نمی بینم(مرتبه عرفان).
رسدآدمی بجائی که جزخدا نبیند........
ونوع میِ خودرا به گونه ای بیان می کندکه دل و جانش به اندازه ظرفیت وجودی خود از رؤیت جمال حق ، سرمست و مالامال از ذوق و وجد شده است ولذاچنان مئی،عظیم است و در هیچ پیمانه ای نگنجد وازبیکران تابیکران می باشد.
تجلیگه خودکردخداسینه مارا.......
بحر را گر بریزی درکوزه ای
چندگنجد قسمت یکروزه ای
(سبحان اللّه)
غلامرضامقبلی قرایی در ۱ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۱۱ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۵۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۴۹:
آقای صابربزرگوار:
همانگونه که درحاشیه های صدرالذکرگفته شد،اگربه
آیات اول سوره انشقاق و غزل مذکورنگاه فرماییدبه درهم پیچیده شدن آسمان وهیاهو وبانگ وفریاد عالمیان اشاره شده که طبق معانی این آیه درروزمعاد ،وعده دیدارحق برای جهانیان محقق می شود.
ازآنجاکم مولوی عاشق لحظه ودیدارمحبوب حقیقی خوداست ،این رویدادمهم رادر غزلش به تصویرکشیده است.
والاتاکنون برای هیچیک ازانسانها ودیدارشان بایکدگرآسمان برچیده نشده وغلغله ای هم،صورت نگرفته ونخواهد گرفت الا معاد.