حمید
حمید در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۱۲ در پاسخ به کوشا دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۸:
دوست خوبم، مصرع * مردار بود هر آنکه او را نکشند* اشاره به این مسئله دارد که همه چیز و همه کس فانی است و کسی در این محنت سرا باقی نخواهد ماند. در واقع اگر می خواهی کشته نشوی باید مردار باشی ( از قبل کشته شده باشی) و تنها در این صورت است که مرگ با تو کاری نخواهد داشت چون قبلن مرده ای!
حمید در ۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۷ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۷:
سلام بر دوستان و عاشقان سعدی بزرگ. من مدتهای زیادی با این غزل سعدی درگیر بودم و شاید ده ها بار آواز استاد شجریان را در نوا مرکب خوانی گوش کردم. واقعن بی نظیره و فکر نمی کنم کسی بتواند دوباره چنین شاهکاری را خلق کند. البته شعر سعدی هم بی نهایت زیبا و خارق العاده ست. من سالها پیش، دو بیت در همین وزن و قافیه برای دل خودم به این غزل شاهکار سعدی اضافه کردم وگرنه قصد اسائه ادب به مرتبه ی آن شیخ اجل نداشتم.آن دو بیت چنین اند :
یک دم خموش، محو سراپای چون گلت
یک دم خروش از گل رویت برآوریم
ما را تو ننگری و نبینی که هر قدم
زنجیروار در پی زلف تو اندریم
حق یارتان
حمید در ۳ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۹:
دوستان عزیز، در بسیاری از اشعار قدما از این دست به ظاهر اشکال در وزن ، دیده می شود و در واقع می توان گاهی هجای کوتاه را به بلند و یا عکس آن در یک مصرع به کار برد و اشکال ندارد. در ضمن وزن مصرع مورد مناقشه هم کاملن درسته. در صورت علاقه به مطالب بیشتر در این خصوص ، می توان به کتاب دکتر سیروس شمیسا و یا به کتاب زحافات رایج در شعر فارسی مراجعه کرد. پیروز باشید.
حمید در ۳ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۳۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶:
هر بیت این غزل یک شاهکاره و دنیایی بار معنایی داره. بعید می دانم در دوازده سالگی بشود چنین غزلی گفت حتا اگر سعدی باشی!